We Marvel at Your Work
Blijf op de hoogte en volg Judith
14 Februari 2018 | Oeganda, Masindi
"Shanna, wat is dit?!" Riep ik zo hard dat ze het zelfs hoorde met haar mega-geluiddichte oordoppen in. Rechtop in bed zaten we, of moet ik zeggen: schudden we! Wakker geschud uit een lekkere diepe slaap. "Dit is een aardbeving!" hoorde ik Shanna luid terug roepen met een stem die paniek uitsprak. Ergens wist ik dat natuurlijk wel, maar er schoten verschillende gedachtes door mijn hoofd: "Ga ik hier nu dood?" of: "Is dit Armageddon?" Het enige dat ik wilde weten op dat moment was: "Wat moeten we doen?" Nou, dat kon Shanna mij helaas ook niet vertellen. Als twee bangepoeperds na een aardbeving van schaal drie (lees: nog een uur erna), zaten we helemaal te bedenken wat we nou moesten gaan doen. Google vertelde ons dat we onder een tafel moesten gaan zitten, maar denkende aan deze Oegandese huisjes dachten we: "Moeten we dan de tafel buiten zetten?!" Volgende tip van Google was: de lijken op gaan ruimen. Toen zijn we maar gestopt. Totaal verstijft bleef ik maar languit in bed liggen. Shanna daarentegen was zo geschrokken, dat haar traanbuizen even uitgerekt zijn en haar neus weer helemaal schoon van binnen is. Ik denk dat het twee uur later was voordat dat we weer sliepen. De wekker ging al vroeg, maar ik denk dat ik nog nooit zo snel aangekleed was en buiten stond... Joehoe compoundbewoners, leven jullie allemaal nog? Ze lachten ons allemaal uit om ons verhaal van onze nacht! Geen idee nog steeds waarom; ik kan er toch niks aan doen dat sommigen gewoon ongevoelig zijn en er gewoon doorheen zijn geslapen! Maar ik kan zeggen dat ik een aardbeving heb overleefd! Check!
Ik zit even te twijfelen wat spannender was, de ervaring van de aardbeving of achterna gezeten worden door bavianen...
Afgelopen zondag zijn we naar het nationaal natuurpark Murchison falls vertrokken, hier hebben we onze eerste avondsafari ervaren. Dit was echt heel gaaf! We gingen met een grote ambulance (ja echt!) het park in met een ranger, zodat hij ons van alles kon vertellen over het park en natuurlijk over de mega-vette dieren die je daar tegenkomt! Dit doet je echt beseffen hoe, maar dan ook echt hóe mooi Jehovah de schepping heeft gemaakt! "Dit is toeval", zeggen mensen dan. Nee echt, als je ziet hoe die dieren samenwerken... Een leeuw eet bijvoorbeeld een bepaald soort hert niet omdat er dan een stofje vrijkomt waar ze niet tegen kunnen. Ze kiezen dus een soort hert als prooi uit waarvan het geheugen zo minimaal is, dat ze geen verdriet hebben als er één van weg is. Dat is toch bijzonder! Toeval of ontwerp? Ik kan in ieder geval niet wachten tot het paradijs, dan ga ik boven op de leeuw zitten die ik lekker zag zitten in de boom met z'n voetjes bengelend naar beneden. Heerlijk relaxed. (Jesaja 11:6,7 en 65:25) Het gevoel dat zo'n park je geeft, is echt heerlijk. Als je de veelzijdigheid aan dieren en vogels ziet, dan denk je "WoW, wat weet ik weinig over die dieren". Wat fijn dat we daar straks gewoon oneindig tijd voor hebben! Je voelt ook echt dat we daar voor gemaakt zijn. De ruimte, de prachtige savanne en vooral het wakker worden met bavianen in je voortuin.
Die zagen er zo lief uit dat de driver dacht: "Ik ga even met ze spelen!". Dit kwam erop neer dat de bavianen even later achter ons aan kwamen rennen en dat we uiteindelijk een soort van verstoppertje moesten gaan spelen... Gelukkig gaven ze het na een aantal minuten op en konden wij beginnen aan onze nieuwe dag, met al een flinke workout in de benen!
Het begon met een supermooie boottocht die ons tussen de nijlpaarden en krokodillen door bij de onderkant van de Murchison Falls bracht. Hier werden we gedropt om de tocht naar de bovenkant van de waterval te klimmen. Onbeschrijflijk mooi! Oké, ik probeer het toch... Hoe krachtig die rotsen zijn, dat water komt er echt met geweld uit! Dan heb je ook nog dat je in de rotsen elke keer wat anders ziet, een gezicht van een salamander en een paar meter omhoog is het opeens een beer. Na een tweede nacht met een baviaan in de buurt, gaten in de klamboe, ratten en een vleermuis in onze kamer, was ik blij dat onze laatste ochtendsafari om zes uur begon, zodat ik maar een korte nacht hoefde te hebben. Weer ben ik verliefd geworden op de giraffe, maar de olifanten mogen er ook best wezen. Maar na al deze apen en wild gedierte te hebben gezien, kreeg ik wel een vlaag heimwee. Mijn lieve familie en vrienden in Nederland doen me er zo aan denken! Grapje natuurlijk, maar jullie hadden er wel bij moeten zijn. Met deze gedachten laat ik jullie achter.
Ciao for now!
Ik zit even te twijfelen wat spannender was, de ervaring van de aardbeving of achterna gezeten worden door bavianen...
Afgelopen zondag zijn we naar het nationaal natuurpark Murchison falls vertrokken, hier hebben we onze eerste avondsafari ervaren. Dit was echt heel gaaf! We gingen met een grote ambulance (ja echt!) het park in met een ranger, zodat hij ons van alles kon vertellen over het park en natuurlijk over de mega-vette dieren die je daar tegenkomt! Dit doet je echt beseffen hoe, maar dan ook echt hóe mooi Jehovah de schepping heeft gemaakt! "Dit is toeval", zeggen mensen dan. Nee echt, als je ziet hoe die dieren samenwerken... Een leeuw eet bijvoorbeeld een bepaald soort hert niet omdat er dan een stofje vrijkomt waar ze niet tegen kunnen. Ze kiezen dus een soort hert als prooi uit waarvan het geheugen zo minimaal is, dat ze geen verdriet hebben als er één van weg is. Dat is toch bijzonder! Toeval of ontwerp? Ik kan in ieder geval niet wachten tot het paradijs, dan ga ik boven op de leeuw zitten die ik lekker zag zitten in de boom met z'n voetjes bengelend naar beneden. Heerlijk relaxed. (Jesaja 11:6,7 en 65:25) Het gevoel dat zo'n park je geeft, is echt heerlijk. Als je de veelzijdigheid aan dieren en vogels ziet, dan denk je "WoW, wat weet ik weinig over die dieren". Wat fijn dat we daar straks gewoon oneindig tijd voor hebben! Je voelt ook echt dat we daar voor gemaakt zijn. De ruimte, de prachtige savanne en vooral het wakker worden met bavianen in je voortuin.
Die zagen er zo lief uit dat de driver dacht: "Ik ga even met ze spelen!". Dit kwam erop neer dat de bavianen even later achter ons aan kwamen rennen en dat we uiteindelijk een soort van verstoppertje moesten gaan spelen... Gelukkig gaven ze het na een aantal minuten op en konden wij beginnen aan onze nieuwe dag, met al een flinke workout in de benen!
Het begon met een supermooie boottocht die ons tussen de nijlpaarden en krokodillen door bij de onderkant van de Murchison Falls bracht. Hier werden we gedropt om de tocht naar de bovenkant van de waterval te klimmen. Onbeschrijflijk mooi! Oké, ik probeer het toch... Hoe krachtig die rotsen zijn, dat water komt er echt met geweld uit! Dan heb je ook nog dat je in de rotsen elke keer wat anders ziet, een gezicht van een salamander en een paar meter omhoog is het opeens een beer. Na een tweede nacht met een baviaan in de buurt, gaten in de klamboe, ratten en een vleermuis in onze kamer, was ik blij dat onze laatste ochtendsafari om zes uur begon, zodat ik maar een korte nacht hoefde te hebben. Weer ben ik verliefd geworden op de giraffe, maar de olifanten mogen er ook best wezen. Maar na al deze apen en wild gedierte te hebben gezien, kreeg ik wel een vlaag heimwee. Mijn lieve familie en vrienden in Nederland doen me er zo aan denken! Grapje natuurlijk, maar jullie hadden er wel bij moeten zijn. Met deze gedachten laat ik jullie achter.
Ciao for now!
-
14 Februari 2018 - 20:58
Linda:
Hahaha -
15 Februari 2018 - 00:17
Loes:
Oeh oeh oeh, we hadden er zeker bij willen zijn, wat een avonturen zeg, leuk.
Behalve die aardbeving dan. Waar ik ook nog het mijne van mee kreeg (-; hihi -
15 Februari 2018 - 09:26
Trudy:
Hi ik dacht dat jullie in Oeganda zaten toch niet in Groningen -
18 Februari 2018 - 22:03
Johannes & Karin:
Hey, Leuk te lezen over jullie avonturen de afgelopen periode. We kijken nu al uit naar de volgende post. :-)
-
20 Februari 2018 - 13:30
Els De Koning:
Geweldig die ervaringen van jou! Nog veel plezier. -
21 Februari 2018 - 14:44
Trudy:
Hi doen jullie een beetje lief voor Shanna -
21 Februari 2018 - 14:47
Trudy:
Gek de helft van mijn schrijven staat er niet op. Wil zeggen geef Shanna veel van jullie warmte mee want dat heeft ze hard nodig hier -
22 Februari 2018 - 16:25
Eja Kelmanutu,:
Geweldig wat jullie mee maken .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
