I Can Get Back Up
Blijf op de hoogte en volg Judith
08 April 2018 | Oeganda, Hoima
Net zoals je tijdens het snowboarden of skiën wel eens valt, zo is het ook wel eens mogelijk dat zodra de weg echt goed nat is, de boda-banden, floep, wegglijden. Met als resultaat een modderbad! Goed voor de huid, zeggen ze toch? Omdat ik dacht: "Ah lekker, een gratis modderbad", ben ik extra lang in de modder blijven liggen met één been op de motor. Zelfs nog met een big smile en een giegeltje, omdat het te snel ging om te bevatten wat er nou eigenlijk gebeurd was! Het was ook echt wel een zachte landing! Eenmaal overeind gekomen en mezelf bekijkende, zag ik niks anders dan bruin. Het was moeilijk te onderscheiden of het nou van de zon kwam of door de modder. Grapje natuurlijk! Hop, weer verder achterop de boda. Tintel ik nou van de kick of doet het pijn? Eenmaal thuis in het licht, bekeek ik mijn been eens goed. Hij is toch een beetje roodachtig gekleurd. Een half uur later valt er nog iets: het kwartje! Mijn kuit is verbrand! Het lekker blijven modderen had ervoor gezorgd dat de uitlaatklep van de motor erg aan mij gehecht was geraakt. Deze uitlaatklep dacht eindelijk z'n warmte te kunnen delen en daarom vond hij het waarschijnlijk niet zo leuk dat ik toch maar opstond. Daarom heeft hij er maar even voor gezorgd dat ik een blijvende herinnering aan hem heb!
En nu moet ik maar aanmodderen! Ahaaa! Ik had nog een koeltas in de koelkast liggen en dus heb ik daar mijn been maar ingestopt. Zo ben ik gaan slapen! De volgende ochtend stond ik klaar voor een nieuwe dag in de prediking, uiteraard mijn Shrekbeen maar verstoppende onder een lange rok! Hoor ik daar: "Kodi!" Stonden daar mijn lieve buurtjes die gehoord hadden van het Boda-avontuur. Ze adviseerden vriendelijk om toch wel even naar een kliniek te gaan om er naar te laten kijken.
Toen ik eenmaal in het kamertje van de dokter bij de Messiah Hospital Clinic zat (ik was daar heengegaan met Febe, Chamaro en Sean die zich op malaria ging laten testen), zei ik tegen hem: "Ik wil even naar mijn brandkuit laten kijken." Hij boog zijn hoofd half over zijn bureau en vroeg: "Is dat alles?" "Ja, maar even voor de zekerheid", zei ik op een gerustgestelde toon door het feit dat hij er niet eens de moeite voor nam ernaar te kijken. Hij pakte een formulier en begon een heel verhaal te schrijven zonder mij wat te vragen. Het bekende "doktershandschrift" maakte dat ik het natuurlijk niet kon lezen. Opeens kwam de eerste vraag: "Wanneer heb je voor het laatst gemenstrueerd?" Na deze vraag lachend beantwoord te hebben (het antwoord laat ik nu maar even lachend achterwege), zag ik hem mijn antwoord opnemen in het verslag. Niet lang daarna kreeg ik de volgende vraag: "Ben je getrouwd?" (Het antwoord op die vraag laat ik ook maar even in het midden). Ook dit nam hij op in zijn verslag. Hij begeleidde me de kamer uit en ik kon gaan zitten in de wachtkamer bij de rest. "En wat zei hij?", vragen ze natuurlijk, vriendelijke vrienden als ze zijn, maar ik kon eigenlijk alleen maar zeggen: "Nou, eigenlijk helemaal niks?!"
Ongeveer een kwartier later ging ik toch maar even vragen aan de dokter of ik kon gaan. Hij nam me mee naar een ruimte waar echt zo'n patiëntenbed staat en zei: "Ga daar maar liggen!" Net daarvoor had zijn assistent verteld dat daar ook een zuster van ons uit Congo lag, die in Hoima in het vluchtelingenkamp zit. Ook al konden we niet echt woorden uitwisselen vanwege de taal, elkaar zien was al heel fijn en aanmoedigend.
Even later kwam de dokter binnen met handschoenen aan en een serieuze uitrusting. Ik moest op mijn buik gaan liggen. Ik hoor wat gerommel en zag hem met een schaar naar mijn been gaan, nog steeds zonder iets te zeggen! Verstijfd van angst en een beetje verward, wachtte ik af wat hij ging doen. Au! Au! Au! Ik heb geen reden meer om te zeggen: "Ik zit niet goed in mijn vel!", want velletje voor velletje plukte hij de blaasjes van mijn been af! Waarschijnlijk kon ik daarom ook niet vel reageren, want hij had al mijn vel! Na flink op mijn tanden te hebben gebeten, de zuster uit Congo vragend aan te hebben gekeken en de assistente vermakelijk gekeken te zien hebben, begon ik maar eens achterom te kijken om mijn bloedeigen kuit te inspecteren. Mijn gedachtes gingen al zover dat ik mezelf blijvend met een koeienbeen zag, vol met vlekken! Met de seconde deed het ook meer pijn en alsof het nog niet erg genoeg was, pakte hij ook nog wel eens een extra stuk huid mee!
Even voor degenen die moeite hebben met inbeelden: het is net zo pijnlijk wanneer je je wenkbrauwen, of voor mannen je neusgaten, epileert, maar dan in plaats van een haar het velletje gepakt wordt. Ja, dat gevoel kwam er zo nu en dan nog eens bovenop!
Nadat hij alle blaasjes geëlimineerd had, zei hij: "Ik geef je nu wat drugs!" "Nu?" Plots kwamen er tientallen vraagtekens in me op: waarom kon dit niet vóór mijn ontvelling. Nadat het schoongemaakt en er een zalfje opgesmeerd was, moest ik nog even blijven liggen tot het zalfje wat was ingetrokken.
Gelukkig hoorde ik daar eindelijk Febe naar mij vragen en ze kwam bij mijn patiëntenbed staan. Nadat ze me nog verschillende pijnstillers en antibiotica hadden willen laten kopen, ben ik uiteindelijk met meer pijn, een hinkend been en een zalfje heengegaan. Ze hebben mij het vel over de oren gehaald!
Daar ging mijn leuke predikingsdag! Uiteraard kon ik het niet laten om woensdag toch weer te gaan. Inmiddels is de wond er nog niet mooier op geworden en komen de blaasjes ook gewoon weer terug. Maar de pijn wordt wel steeds minder, dus waarschijnlijk zit ik zo weer (goed) in mijn vel!
Ciao for now!
-
08 April 2018 - 22:44
Danny:
Sjonge zeg, wat een verhaal (of is het ‘velhaal’?)... ben je nu ook vel over been?
Hopelijk gaat het snel weer beter met je been.
Groetjes vanuit het intussen al iets warmere Schiedam :-)
-
11 April 2018 - 14:10
Nor:
Oh, dat klinkt echt best heftig. Hopelijk gaat het snel beter.
De rillingen staan op mijn armen. Je hebt het wel erg realistisch omschreven. Maar wel op zo'n manier dat je wilt blijven doorlezen.
Haha. Pas goed op jezelf lieve Juud xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley