The countdown

Om te beginnen... Hallo! Van harte welkom, een goede dag, bijzonder weerzien.. ect.

Over precies 26 nachtjes ga ik samen met Olaf en Nathalie voor een half jaar naar Uganda. Ze noemen het een half jaar, wellicht heb ik het je al uitgelegd maar het is een beetje vreemd want ik vertrek op maandag 1 januari en ik kom terug op zaterdag 1 juli. Dit maakt natuurlijk dat het net niet volledig als een half jaar aanvoelt. Want dan zou je toch ook op maandag terug komen? Nou goed, we doen het er maar mee, het is in ieder geval een flink poosje. Dat vooropstellende. Of achterop. Want dit is alweer bijna het einde van deze eerste blog. Maar uiteraard kan het niet zonder het doel van mijn reis te verklaren. Of nee, laat ik beginnen bij hoe ik beland ben bij waar ik nu beland ben.

Er was eens... zo begint meestal een sprookje, nou toevallig was het ook op de bruiloft van Jeremy en Henriette, 9 juni. Totaal verbaasd zie ik daar Olaf en Nathalie weer, praat ik ze even bij over mijn leven. Is de eerste reactie: Hey ga je mee naar Uganda? Bedoel je fulltime over Jehovah mijn lieve vader, vriend en herder praten? UHHH YES! En aangezien ik geleerd heb in één van onze mooie broadcasten op tv.jw.org ALWAYS SAY YES TO JEHOVAH, heb ik eigenlijk alleen nog maar YES gezegd op elke vraag die ze daarna stelde.

Nou ongeveer 9 injecties, een nieuw paspoort en heel wat diarree remmers(ongebruikt) verder zit ik hier in Woerden af te tellen.

Alleen al deze countdown maandjes heb ik veel geleerd.
Ik dacht: whoehoe ik ga ergens prediken waar de behoefte groter is! Nu zeg ik niet dat dat niet zo is, maar Jehovah liet me even zien.. Er is OVERAL behoefte Judth. Want oh wat is het moeilijk iedereen hier achter te laten, kan ik wel weg? maar daar is les twee alweer... vertrouwen dat Jehovah ook dat wel weer oplost. (Zonder oploskoffie, dat is meer mijn manier) Trust is a must! Misschien las je het al... les drie, nederigheid. Jehovah gebruikt iedereen die gebruikt wil worden, en hij is zeker niet afhankelijk van mij.

Die diarree remmers zijn overigens niet voor mijn voorhoofdskwab die steeds meer tot ontwikkeling komt, ik kan me voorstellen dat die gedachten door je hoofd spookt, maar het schijnt dus een feit te zijn dat ik daar ziek ga worden en dan kan het nog wel eens handig zijn om die apparaten in huis te hebben. Overigens begin ik 12 december met mijn eerste Malaria pil, daarom schrijf ik jullie nu.. wellicht zien jullie verschil daarna. Grapje, of nee toch niet ;-) Nou genoeg gebabbeld.. ik zeg:

Ciao for now!