tAke your TiMe, chOOse wIsely

Het lijkt hier wel of ze allemaal "niet-beladressen" hebben; je kan zoeken naar de deurbel, maar nee, die hebben ze niet! Daarom zeggen we "Kodi" en daarmee meld je dat je op iemands erf staat. Begin in de ochtend het gesprek met "Orayrota!" en je ziet een grote lach van oog tot oog op het gezicht van degene tegenover je. Uiteraard zeggen ze meteen "Keroengi!" Wat je technisch gezien hebt gevraagd is: "Goedemorgen, hoe was je nacht?". Hun antwoord is net zo standaard als in Nederland: "Goed!" Eén van de volgende dingen die ze van je willen weten is: "Wat is je empaako?". Dat klinkt spannend hè? Nou, dat is het ook! Vooral omdat het gaat om de eerste indruk, bij ons als Mzungu's is dat waarschijnlijk de eerste die het je vraagt. Vervolgens is dat jouw empaako. Bij de echte Oegandees is het het moment dat je uit de baarmoeder komt. Je hebt een aantal keuzes: "Akiki" (prinses), "Amooti" (bloem), "Adyeri" (onweer of poep), "Apuuli" (eiersloper), "Abwooli" (poes) en eigenlijk nog 6 meer. Maar dit zijn wel een beetje degene die ik het meeste hoor. Moet ik verraden wat mijn bijnaam is, of willen jullie het raden?! (Voor de opmerkzame lezer, speurneus, hij valt te ontdekken ;))

Het was weer dinsdag. Hier begint de week op dinsdag. Maandag is voor velen een rustdag, zowel voor locals als voor ons. Dat is echt heerlijk! Of komt dat omdat wij deze dag het zwembad bij Hotel Kontiki onveilig maken? Maar dat terzijde. Na het wijze advies opgevolgd te hebben met betrekking tot het prediken: "Bouw het langzaam op, je lichaam moet wennen aan de hitte!", maak ik inmiddels dagen tot een uur of half zes/zes uur. Dus ook dinsdag liepen we gezellig van Bijbelstudie tot Bijbelstudie. Rond een uur of vijf waren we met onze benenwagen onderweg naar de laatste voor die dag. Maar deze wandeling was anders dan anders. Deze keer was het PLONS! Schuilen moesten we! Ach, dan schuilen we toch even. Regen in Oeganda, hoelang zal dat nou kunnen duren? Dit voelde als een momentje om even van te genieten, zo lekker verfrissend! Het was al zolang droog geweest! Het gaf me natuurlijk even een thuisgevoel. Dit 'even schuilen' werd wel even wat langer. Het leek me toen wel erg attent om Shanna, Nathalie en Olaf even in te lichten dat ik nog ver van huis was, maar dat ik zou komen zodra het droog was. "Trouwens", stuurde ik: "mijn batterij is nu leeg!". Na ongeveer een uur geschuild te hebben, begreep ik dat het voorlopig niet echt minder zou gaan regenen. "Waar zijn al die boda-boda drivers (motortaxi's) wanneer je ze nodig hebt?" Nou goed, dat wordt nog maar verder lopen dan. Na een half uur gelopen te hebben in de regen, kwam ik eindelijk terecht in het centrum van Hoima, nog steeds lachend, maar wel in de hoop dat hier mijn vaste boda-mannetjes zouden staan. Ik woon namelijk lopend nog ongeveer een uur verderop. Daarom pakken wij toch liever een boda-boda, dan zijn we er met een kwartiertje. Maar wat zie ik daar... Twee mzungu's (blanken) in een rijdende auto! "Hey! Wat toevallig, het zijn Olaf en Robert!" Ze zien mij blij zwaaien en stoppen de auto! "Waar gaan jullie heen?", vroeg ik onschuldig. "Stap nou in!" zegt Olaf lichtelijk geïrriteerd. In de auto stel ik nog een keer mijn vraag: "Waar gaan jullie nou eigenlijk heen?" Verkeerde vraag Judith! Deze lieve broeders waren namelijk de hele tijd aan het ijsberen, niet vanwege de kou van de regen maar van vanwege mij. Oepsie.
Nou, om een lang verhaal kort te maken: het regenseizoen is begonnen! Ben ik eindelijk gewend aan de hitte, moet ik weer kortere dagen gaan maken omdat ik moet wennen aan de regen! "Voor het donker thuis en een telefoon met batterij", zegt papa Olaf. Voordelen van het regenseizoen hier: m'n gekregen hartjesparaplu gebruiken, gratis douchewater (is toch hetzelfde water als binnen), geen stof in je gezicht maar een moddermasker, verplicht langer studeren met mensen, m'n date altijd bij en overal mee naar toe moeten nemen! Uh, ik bedoel natuurlijk DEET tegen de muggen ;-).

Ciao for now!