Don't run so fast
Blijf op de hoogte en volg Judith
17 Januari 2018 | Oeganda, Hoima
Er was eens een (lees: één) nacht op de compound. Een donkere, koele, rustige, met gewoon elektriciteit, geen oordoppen in, gewoon heerlijk onder een lakentje slapende nacht, en wakker worden van de haan om half negen. Wat fantaseer ik nog vaak over deze ene nacht, vooral wanneer de honden mij (zeer overbodig) in slaap proberen te blaffen, er opeens na twaalf uur keiharde muziek vanuit de stad komt en vooral wanneer ik om half zes een soort muis hoor die aan plastic loopt te knagen. Dan is er ook nog tussendoor opeens het geluid van een dier dat de hele inhoud van zijn blaas lost achter mijn huisje en dan is het alweer tijd voor de haan die met zijn gehaannikt zegt: "Opstaan!"
Uiteraard al klagend en lichtelijk geïrriteerd, vertel ik aan verschillende medecompoundbewoners mijn oh zo spannende nacht, met elk geluid tot in de puntjes gespecificeerd, om erachter te komen wat bij welk dier hoort. Dit om mezelf uiteindelijk gerust te kunnen stellen; ik heb immers nog heel wat nachten te gaan! Na lang beraad komt er het volgende gezamenlijke verhaal uit: De honden willen waarschijnlijk laten weten dat ze een lekker slangetje hebben gevonden om op te peuzelen! De harde muziek komt uit een kerk waar ze denken dat na twaalf uur God beter luistert, omdat de meeste mensen dan natuurlijk slapen! Heel logisch natuurlijk, dat ik dat zelf niet kon bedenken! Aanbidding noemen ze in het Engels 'praying'. Maar omdat ze hier de R omwisselen voor L noemen ze het 'playing', wat overigens wel overeenkomt met het idee wat ik erbij krijg. Het geluid van de muis en het plastic, dat kon nog wel eens de kat zijn die al vroeg aan het spelen was. Geruststellend was het zeker, maar het kon dus ook verband houden met de koe die achter mijn huis de hele inhoud van zijn uiers (of plassen ze daar niet uit?) lost. Want eens in de zoveel tijd laat de buurman zijn koeien achter onze compound los om daar te grazen. Ah fijn, dat valt dus wel mee! Maar, zeggen ze, waarom doe je je ventilator niet gewoon de hele nacht aan, dan hoor je niks meer! Wat ook echt zo is en ook echt lekker slaapt. Uiteraard geen rekening gehouden met het feit dat de stroom er in de nacht verschillende keren op en af gaat, en precies weer rond half zes! En verrek, ik hoor dus weer hetzelfde geluid van een muis en plastic, maar aangezien het dus een kat zou kunnen zijn of een koe besluit ik te kijken. Mysterie opgelost! Het is... Hillary, een jongen die hier op de compound woont en blijkbaar elke ochtend over ijverig de compound aanharkt! Na een aantal dagen is ook het mysterie van de lege koeienuiers opgelost. Hillary pompt ook de watertanks vol, maar deze laat hij ook wel eens overlopen, wat dus het geluid produceert.
Na deze heerlijke nachten kun je je voorstellen dat het denkstelsel iets langzamer gaat, het spraakstelsel iets minder Engels klinkt, mijn eetstelsel eigenlijk precies hetzelfde gaat, maar het beweegstelsel wel iets achteruit gaat. Maar nee, zijn we op weg om van huis tot huis (of zeg maar gerust: van boerderij tot boerderij) te gaan, bedenk ik me dat de Oegandesen nog veel slechter slapen, want oh wat lopen ze langzaam zeg! Zo nu en dan gaan ze er gewoon bij zitten en voor er echt met de huisbewoner wordt gesproken, zijn we denk ik een kwartier verder omdat er eerst grondig nagegaan wordt hoe het met iemand is en met de familie en met dit en met dat (dat kan ik vaak niet verstaan). Maar na een poosje hun eigen taal (Runyoro) aangehoord te hebben, hoor ik Yes you can talk. Dat betekent dus dat ze (want ja, het hele gezin wordt er bijgehaald) Engels spreken. Na vaak een lang en leuk gesprek aan de hand van de Bijbel spreek je weer af voor volgende week. Mijn motto hier is niet: "Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd" (ook wel trouwens), maar meer: "Een dag geen Bijbelstudie, is een dag niet geleefd". Toen we vorige week binnenzaten bij iemand waar we mee bespraken welk goed nieuws God voor ons heeft en wat we moeten doen om daar achter te komen, kwam er opeens een rat kiekeboe zeggen. Dus ik tik uit angst de zuster aan waarmee ik was. Ze keek wel even, maar reageerde er totaal niet op! Mijn voelsprieten stonden daarna recht overeind natuurlijk, maar vervolgens lazen we Spreuken 29 vers 25, waar staat: "Het beven voor mensen spant een strik, maar wie op Jehovah vertrouwt, wordt beschermd". Je snapt natuurlijk wel welke illustratie wij konden gebruiken om uit te leggen hoe mensenvrees je kan vangen. Leuk!
Ciao for now!
Uiteraard al klagend en lichtelijk geïrriteerd, vertel ik aan verschillende medecompoundbewoners mijn oh zo spannende nacht, met elk geluid tot in de puntjes gespecificeerd, om erachter te komen wat bij welk dier hoort. Dit om mezelf uiteindelijk gerust te kunnen stellen; ik heb immers nog heel wat nachten te gaan! Na lang beraad komt er het volgende gezamenlijke verhaal uit: De honden willen waarschijnlijk laten weten dat ze een lekker slangetje hebben gevonden om op te peuzelen! De harde muziek komt uit een kerk waar ze denken dat na twaalf uur God beter luistert, omdat de meeste mensen dan natuurlijk slapen! Heel logisch natuurlijk, dat ik dat zelf niet kon bedenken! Aanbidding noemen ze in het Engels 'praying'. Maar omdat ze hier de R omwisselen voor L noemen ze het 'playing', wat overigens wel overeenkomt met het idee wat ik erbij krijg. Het geluid van de muis en het plastic, dat kon nog wel eens de kat zijn die al vroeg aan het spelen was. Geruststellend was het zeker, maar het kon dus ook verband houden met de koe die achter mijn huis de hele inhoud van zijn uiers (of plassen ze daar niet uit?) lost. Want eens in de zoveel tijd laat de buurman zijn koeien achter onze compound los om daar te grazen. Ah fijn, dat valt dus wel mee! Maar, zeggen ze, waarom doe je je ventilator niet gewoon de hele nacht aan, dan hoor je niks meer! Wat ook echt zo is en ook echt lekker slaapt. Uiteraard geen rekening gehouden met het feit dat de stroom er in de nacht verschillende keren op en af gaat, en precies weer rond half zes! En verrek, ik hoor dus weer hetzelfde geluid van een muis en plastic, maar aangezien het dus een kat zou kunnen zijn of een koe besluit ik te kijken. Mysterie opgelost! Het is... Hillary, een jongen die hier op de compound woont en blijkbaar elke ochtend over ijverig de compound aanharkt! Na een aantal dagen is ook het mysterie van de lege koeienuiers opgelost. Hillary pompt ook de watertanks vol, maar deze laat hij ook wel eens overlopen, wat dus het geluid produceert.
Na deze heerlijke nachten kun je je voorstellen dat het denkstelsel iets langzamer gaat, het spraakstelsel iets minder Engels klinkt, mijn eetstelsel eigenlijk precies hetzelfde gaat, maar het beweegstelsel wel iets achteruit gaat. Maar nee, zijn we op weg om van huis tot huis (of zeg maar gerust: van boerderij tot boerderij) te gaan, bedenk ik me dat de Oegandesen nog veel slechter slapen, want oh wat lopen ze langzaam zeg! Zo nu en dan gaan ze er gewoon bij zitten en voor er echt met de huisbewoner wordt gesproken, zijn we denk ik een kwartier verder omdat er eerst grondig nagegaan wordt hoe het met iemand is en met de familie en met dit en met dat (dat kan ik vaak niet verstaan). Maar na een poosje hun eigen taal (Runyoro) aangehoord te hebben, hoor ik Yes you can talk. Dat betekent dus dat ze (want ja, het hele gezin wordt er bijgehaald) Engels spreken. Na vaak een lang en leuk gesprek aan de hand van de Bijbel spreek je weer af voor volgende week. Mijn motto hier is niet: "Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd" (ook wel trouwens), maar meer: "Een dag geen Bijbelstudie, is een dag niet geleefd". Toen we vorige week binnenzaten bij iemand waar we mee bespraken welk goed nieuws God voor ons heeft en wat we moeten doen om daar achter te komen, kwam er opeens een rat kiekeboe zeggen. Dus ik tik uit angst de zuster aan waarmee ik was. Ze keek wel even, maar reageerde er totaal niet op! Mijn voelsprieten stonden daarna recht overeind natuurlijk, maar vervolgens lazen we Spreuken 29 vers 25, waar staat: "Het beven voor mensen spant een strik, maar wie op Jehovah vertrouwt, wordt beschermd". Je snapt natuurlijk wel welke illustratie wij konden gebruiken om uit te leggen hoe mensenvrees je kan vangen. Leuk!
Ciao for now!
-
17 Januari 2018 - 13:49
Loes:
Leuk Judith ik heb weer zitten lezen met een glimlach van oor tot oor.
Wat een gezellige nachten heb je daar, ik begrijp eruit dat je nooooiit alleen bent. -
17 Januari 2018 - 13:57
Loes:
Uh er ging iets mis hihi ik was nog niet klaar.
Maar ik vindt het ook zo fijn voor je dat je het in de dienst voor Jehovah ook zo leuk hebt.
Ik zie weer uit naar je volgende blog maar heel veel kusjes en lieve knuffels van mij xxx -
20 Januari 2018 - 23:19
Rian:
Hoi Judith, je ouders waren vanavond hier en vertelden over je blog. Meteen even gezocht en gevonden! Leuke verhalen en wat een bijzondere ervaringen doe je daar op! Veel plezier en succes. We gaan je volgen. Groetjes, Bert en Rian -
22 Januari 2018 - 12:51
Jan Pap:
Tjonge, wat een spannend verslag. Allemaal onbekende geluiden. Ik kan me voorstellen dat je er niet van kan slapen. In het begin moest ik wel even meebibberen van al die vreemde geluiden. Maar alles was gelukkig opgelost. Goed van je om uit te zoeken wat de oorzaken waren van al geluiden. En die rat had misschien ook wel belangstelling voor de waarheid (hihi). Leuk hoor, getuigenis geven met vreemde mensen. Jehovah's zegen en veel succes. Groetjes en een knuffel van mij. -
25 Januari 2018 - 14:43
Ihnasya:
Hallo Judith, als ik me een beetje depri voel in het grijze Nederland lees ik gewoon even jouw blog! Alles is toch wel anders daar, zelfs de koeien, want in Nederland drinken we gewoon wat uit die uiers komt.
Liefs,
Ihnasya
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
