Inspired by your wonders
Blijf op de hoogte en volg Judith
04 Januari 2018 | Oeganda, Kampala
Zo, dat was me een behoorlijke reis, eerlijk gezegd viel het mij gewoon een beetje tegen. Word ik nou gewoon ouder? Zou dat het zijn? Echt geen enkele houding was correct en ik kon gewoon niet de slaap pakken, terwijl “vroeger” kon ik gewoon mijn ogen dichtdoen en van de binnenkant bekijken en kwijlen. Maar nee, in plaats daarvan werd ik misselijk en bekeek ik het toilet maar goed van binnen! Wie weet komt het door de 2 uur tijdverschil en de jetlag die daarvan komt natuurlijk… hihi
Op het vliegveld hebben we nog een fles Vodka gekocht, maar ik heb gemerkt dat zelfs ongeopend dit al effect kan hebben. Staan we bij de kassa, zegt Nathalie: ‘Hey waar is mijn koffer?’ WEG! Nou, dat was het laatste stressmomentje want nee, hier kennen ze dat echt niet stress. Dat verklaar ik later. Maar de koffer vonden wij netjes terug bij de afdeling Vodka. Fjieuw. Oh ja, de Vodka dient een doel.. dit als natuurlijk medicijn om onze maag mee schoon te spoelen als we iets eten wat onze niksgewende maagjes niet aankunnen.
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen, behoorlijk wat indrukken en assimilatiemomenten! Het moment dat we uit het vliegtuig stapten was een verademing, maar meteen ook echt een andere lucht dan wij kennen, alsof je een warme deken over je heen krijgt die gebruikt is.
We kwamen rond 5 uur ‘s nachts aan en werden opgehaald door een broeder die ons al met een “Ontwaakt” omhoog ontving zodat we hem zouden herkennen! Zo mooi hoe je elkaar niet kent, maar al meteen familie bent. Hij bracht ons naar Kampala; daar zouden we de eerste dagen blijven om even bij te komen en boodschappen te doen, want hier kan je de meeste dingen halen. En nou, dat hebben we gedaan! De broeder waarvan we het huisje huurden ging met ons mee, maar wat je soort van niet beseft is dat het geld dat ik voor mijn boodschappen heb betaald zijn maandsalaris is, en dan was het nog niet eens zo dat ik een volle kar had. Een soort schuldgevoel roept het op, maar waar je niks aan kan doen?!
Maar goed, ik zou het geen stress gedeelte even verklaren.. het verkeer. Wow! Heeft nou rechts of links of rechtdoor voorrang of voetgangers of de plaatselijke scooters of te wel boda boda’s… van alle kanten komt het, een kruispunt is hier gewoon een chaospunt! Echt hilarisch oftewel Ugandarisch! Want hier is het grappig, maar wow, in NL zouden wij helemaal niet kunnen lachen. Sterker nog, dan zouden mensen boos kijken, toeteren, uitstappen, schreeuwen, middelvingers opsteken, grommen en ga zo maar door, maar hier noemen ze dit: cooperation, oftewel samenwerken.
Vandaag zijn we onderweg naar Hoima! Maar zoals de titel zegt… inspired by your wonders. Wat is de natuur hier beeldschoon! Nou ja, schoon kan ik het niet noemen, misschien een betere omschrijving: de natuur is hier avontuurlijk. Jehovah heeft op zich het land echt rijk gemaakt, maar ik ben nog meer onder de indruk dat Jehovah oog heeft voor ons in het westen, want oh wat hebben ze hier zijn Koninkrijk hard nodig!
Tot de volgende update vanuit Hoima :)
Op het vliegveld hebben we nog een fles Vodka gekocht, maar ik heb gemerkt dat zelfs ongeopend dit al effect kan hebben. Staan we bij de kassa, zegt Nathalie: ‘Hey waar is mijn koffer?’ WEG! Nou, dat was het laatste stressmomentje want nee, hier kennen ze dat echt niet stress. Dat verklaar ik later. Maar de koffer vonden wij netjes terug bij de afdeling Vodka. Fjieuw. Oh ja, de Vodka dient een doel.. dit als natuurlijk medicijn om onze maag mee schoon te spoelen als we iets eten wat onze niksgewende maagjes niet aankunnen.
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen, behoorlijk wat indrukken en assimilatiemomenten! Het moment dat we uit het vliegtuig stapten was een verademing, maar meteen ook echt een andere lucht dan wij kennen, alsof je een warme deken over je heen krijgt die gebruikt is.
We kwamen rond 5 uur ‘s nachts aan en werden opgehaald door een broeder die ons al met een “Ontwaakt” omhoog ontving zodat we hem zouden herkennen! Zo mooi hoe je elkaar niet kent, maar al meteen familie bent. Hij bracht ons naar Kampala; daar zouden we de eerste dagen blijven om even bij te komen en boodschappen te doen, want hier kan je de meeste dingen halen. En nou, dat hebben we gedaan! De broeder waarvan we het huisje huurden ging met ons mee, maar wat je soort van niet beseft is dat het geld dat ik voor mijn boodschappen heb betaald zijn maandsalaris is, en dan was het nog niet eens zo dat ik een volle kar had. Een soort schuldgevoel roept het op, maar waar je niks aan kan doen?!
Maar goed, ik zou het geen stress gedeelte even verklaren.. het verkeer. Wow! Heeft nou rechts of links of rechtdoor voorrang of voetgangers of de plaatselijke scooters of te wel boda boda’s… van alle kanten komt het, een kruispunt is hier gewoon een chaospunt! Echt hilarisch oftewel Ugandarisch! Want hier is het grappig, maar wow, in NL zouden wij helemaal niet kunnen lachen. Sterker nog, dan zouden mensen boos kijken, toeteren, uitstappen, schreeuwen, middelvingers opsteken, grommen en ga zo maar door, maar hier noemen ze dit: cooperation, oftewel samenwerken.
Vandaag zijn we onderweg naar Hoima! Maar zoals de titel zegt… inspired by your wonders. Wat is de natuur hier beeldschoon! Nou ja, schoon kan ik het niet noemen, misschien een betere omschrijving: de natuur is hier avontuurlijk. Jehovah heeft op zich het land echt rijk gemaakt, maar ik ben nog meer onder de indruk dat Jehovah oog heeft voor ons in het westen, want oh wat hebben ze hier zijn Koninkrijk hard nodig!
Tot de volgende update vanuit Hoima :)
-
04 Januari 2018 - 18:19
Vienna:
Lieve Judith,
Ik vind je heel lief. Wat leuk dat je op vakantie bent. Heb je de kadootjes al aan de kindjes gegeven? Ik mis je wel.
Doeii doeii kus kus Vienna
-
05 Januari 2018 - 00:10
Paula Janssen:
Hey Judith,
Wat heb je al een heerlijk verslag gemaakt, denk elke dag waar zal ze nu zijn/het hebben en beleven...
Maar op deze manier blijven we goed op de hoogte en reizen we een beetje met je mee.
Vooral genieten maar en hopen dat je niet (al te) ziek wordt daar. Maar dan heb je in ieder geval de Vodka nog bij de hand! Kijken uit naar je volgende verslag/avonturen! Groetjes van ons Peter en Paula. -
05 Januari 2018 - 08:20
Diana:
Hoi Judith,
Wat kan jij leuk schrijven zeg! Of ik in een avonturen/comedy beland ben. Ik zie het helemaal voor me hoe je alles beschrijft. Die warme deken herken ik. Wat heerlijk dat jullie door de brs en zrs opgevangen worden. Dat is mooi als je dit ervaart, in een wereld die vervuild is en niet de onze is. Heel veel liefs en veel plezier! Tante Diana. -
06 Januari 2018 - 23:42
Nor:
Hey Juud,
We reizen allemaal met je mee op je avontuur zoals je wel merkt :)
Haha. En dan is het echte reisdoel nog niet eens bereikt. Ooow wat ga jij een bijzondere tijd hebben daar. Echt een eye-opener voor ons westerlingen. We zien uit naar je volgende avontuur.
Hele dikke knuffel van Pim en mij xx -
08 Januari 2018 - 15:48
Darlene:
Hai Judith, wat leuk om jullie zo te volgen, groetjes aan Nathalie en Olaf. Geniet van de warmte, het is hier ijskoud! Groetjes, Jeroen en Darlene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
