De laatste of toch niet...
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
30 Oktober 2023 | Nederland, Utrecht
Vrijdag was het dan eindelijk zover. Ik schrijf eindelijk, maar op dat moment voelde het alsof ik nog niet wilde stoppen. Ik was de hele week zenuwachtig voor de laatste keer. Elke nacht droomde ik er wel over, vaak droomde ik dat er iets gebeurde waardoor ik vergat afscheid te nemen en uit te delen. Of dat ik de Kanjers (stroopwafels) vergat en met lege handen stond. Ook droomde ik dat we afgebeld werden en dat ik de 50ste behandeling niet meer zou hebben. Het was in ieder geval iets waar ik erg mee bezig was!
Elke keer dat er weer iemand vertrok uit de tank had ik van te voren een kaartje voor die persoon gemaakt. Dat vond ik fijn omdat ik toen nog niet hele gesprekken kon voeren en ik wilde toch iets om te kunnen meegeven. Of het gebruikelijk is weet ik niet, ik heb het in ieder geval niemand anders zien doen. Maar goed, wij kwamen vaak ook nog wel later aan dan de rest dus ik kan het natuurlijk ook compleet gemist hebben. Toen ik vrijdag uitdeelde had ik zeker niet verwacht dat de 2 waarmee ik het langst samen heb gezeten allebei voor mij een kaartje hadden geschreven! Ik heb van beide een stukje op de foto gezet, omdat het denk ik wel leuk is te lezen wat ze schrijven over mijn herstel.
Eenmaal in de tank voor de laatste keer lijkt het wel alsof alle ogen op mij gericht zijn. We deden nog even een wedstrijdje wie het eerst zijn of haar masker op had, er was nog een interessant gesprek over de muggen die anders zijn in Zeeland, we herhaalde nog even de 10 woorden uit het spelletje van vorige week: ik ga in de zuurstoftank en neem mee.. maar al snel herinnerde ze me aan het feit dat ze me inmiddels bijdehand genoeg vinden en dat ik er nu wel uit mag! En zoals altijd als er iemand afscheid neemt, zodra we weer van druk af zijn volgde een hard (heel vervelend voor snel overprikkelde personen) applaus voor mij!
Na de behandeling hadden Geoffrey en ik nog een eindgesprek met de arts. We namen het klachtenlijstje door en hij noteerde wat er verbeterd is en de mate waarin. Hij is erg tevreden over mijn traject maar drukte me wel op het hart om nog 2 maanden rustig aan te doen voor ik weer kan beginnen met revalideren/reïntegreren. De vermoeidheid van de behandeling blijft nog 2 maanden en in die tijd kan er ook nog verbetering optreden dus daarna is het pas echt goed te meten in hoeverre alles verbeterd is. Al met al verwacht hij nog wel dat het tussen de 6-12 maanden gaat duren voor ik weer op het punt ben voordat ik ziek werd.
Eenmaal weer terug in Kruiningen kon ik nog even rusten en hebben we nog gegeten voor we aan de terugreis begonnen! We reden in Utrecht de straat in en ik kon het vanuit de verte niet goed zien, maar wat ik wel weet is dat ik tegen Geoff zei: Wat is dit nou weer? Ik zal proberen te omschrijven wat ik zag: het leek op 2 springende mensen met een bord die graag wilde liften. Paar weken geleden hadden we andere zien liften, dus dat was mijn eerste gedachten. Staan ze hier te liften? Maar eenmaal dichterbij zag ik dat het onze buurtjes waren die ons verwelkomde! Wat ik niet wist is dat Geoffrey stiekem zijn locatie had gedeeld aan een lieve broer en zus bij ons uit de straat. Dus toen we aankwamen in het donker, stonden ze daar super lief met een heel groot vel papier: WELKOM THUIS! Toen hielpen ze ons ook nog met alle spullen mee naar boven mee te nemen (en dat terwijl Geoff deze week al 2 keer een auto vol had toen hij naar Utrecht ging, wat zijn we verzamelaars hé?). En nog bedachten we ons zaterdag dat we wat vergeten zijn! Hahaha
Binnengekomen en langs de brievenbus gelopen zijn we ook nog eens verrast met slingers, een mand met eten voor het hele weekend, soep en prachtige bloemen! We zijn weer blij om thuis te zijn.
Ik zal nog even door blijven bloggen en jullie meenemen in het verdere herstel! Kijk maar of jullie het nog willen volgen en anders: Super bedankt voor jullie tijd om het te lezen, jullie lieve aandacht en vele reacties op de blog! Erg aanmoedigend, dankjulliewel!
-
30 Oktober 2023 - 14:22
Amber:
Hoop doet leven! Maar doe vooral nog even rustig aan met "leven" ;) Al het onderwijs over geduldig zijn, is ook nu goed toepasbaar. Neem de tijd voor de fases die nu na deze behandelingen gaan komen. Maar geweldig dat je dit gedaan hebt!
-
30 Oktober 2023 - 14:24
Anita L-K:
Lieverd, wat een dromen, gelukkig waren ze niet uitgekomen hahaha…Heel veel succes met je herstel en tuuuuurlijk willen we op de hoogte blijven lieve JuPi[e-1f495] Dikke knuff[e-1f91f][e-1f3fc][e-1f49d]
-
30 Oktober 2023 - 19:40
Marit :
[e-2665]️ Mooi einde van je traject. Nog heel veel sterkte met verder herstel lieverd. Xx
-
31 Oktober 2023 - 07:33
Naomi Van Den Berg:
Super trots dat je dit bent aan gegaan en we hopen en bidden natuurlijk allemaal dat er alleen maar verbetering zal zijn de komende maanden..
-
02 November 2023 - 13:21
Elly Kugel:
Lieve Juudje ,wat is het leuk om je verslagen te lezen, wat je zoal mee maakte . Ga er nog maar mee door,we zijn heel blij dat je weer thuis bent .Sterkte opweg naar je verdere herstel Lieverd .
En een dikke knuffel
-
02 November 2023 - 13:21
Elly Kugel:
-
04 November 2023 - 13:01
Erik En Trudy:
Lieve Judith en Geoffrey,
eindelijk is deze fase achter de rug en zijn jullie weer samen. Nu de tijd geven om door te gaan met het herstel en we kijken uit naar het moment dat het eindelijk zover zal zijn en anders moeten we allemaal nog even wachten voor de grote Dokter want die verzekering hebben we gelukkig waardoor we over de hoogste berg kunnen kijken.
heel veel beterschap en liefde van ons voor jullie beiden en Jehovah’s zegen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
